Iedereen is vóór vrijheid. Dat is makkelijk gezegd. Maar als die vrijheid er niet is, dan moeten er mensen opstaan die ervoor vechten. Die niet terugdeinzen voor de gevestigde orde. Die niet bang zijn om alleen te staan. Leiders, vaak niet de machthebbers. Willem van Nassau uit Breda was zo’n eigenwijze man die besloot om niet langer mee te waaien met de heersende winden. Maar op te komen voor gewetensvrijheid. Hij was daarin niet de eerste, maar wel een vooroploper. Zijn vrienden Egmont en Van Horne waagden die stap niet en raadden Willem aan om net als hen de veilige weg te kiezen. Willem echter zette zijn hele hebben en houwen op het spel en ging de strijd aan tegen een onderdrukkend regime. Een vrijheidsstrijd is niet in één dag gestreden. Na twintig jaar, vlak voor zijn dood, moest Willem concluderen dat slechts een broos resultaat was bereikt. Echte vrijheid kwam pas na zijn dood, voor velen. Nu een vanzelfsprekendheid.